João 17

1ταυτα ελαλησεν ο ιησους και επηρεν τους οφθαλμους αυτου εις τον ουρανον και ειπεν πατερ εληλυθεν η ωρα δοξασον σου τον υιον ινα και ο υιος σου δοξαση σε

2καθως εδωκας αυτω εξουσιαν πασης σαρκος ινα παν ο δεδωκας αυτω δωση αυτοις ζωην αιωνιον

sl 110:1

3αυτη δε εστιν η αιωνιος ζωη ινα γινωσκωσιν σε τον μονον αληθινον θεον και ον απεστειλας ιησουν χριστον

4εγω σε εδοξασα επι της γης το εργον ετελειωσα ο δεδωκας μοι ινα ποιησω

5και νυν δοξασον με συ πατερ παρα σεαυτω τη δοξη η ειχον προ του τον κοσμον ειναι παρα σοι

6εφανερωσα σου το ονομα τοις ανθρωποις ους δεδωκας μοι εκ του κοσμου σοι ησαν και εμοι αυτους δεδωκας και τον λογον σου τετηρηκασιν

7νυν εγνωκαν οτι παντα οσα δεδωκας μοι παρα σου εστιν

8οτι τα ρηματα α δεδωκας μοι δεδωκα αυτοις και αυτοι ελαβον και εγνωσαν αληθως οτι παρα σου εξηλθον και επιστευσαν οτι συ με απεστειλας

9εγω περι αυτων ερωτω ου περι του κοσμου ερωτω αλλα περι ων δεδωκας μοι οτι σοι εισιν

10και τα εμα παντα σα εστιν και τα σα εμα και δεδοξασμαι εν αυτοις

Os três amigos do Jó tinham a reputação de ser sábios, mas Jó não pôde encontrar sabedoria em nenhum deles. Deus respaldou a afirmação do Jó em 42.7, condenando a estes homens pela descrição falsa que fizeram do. Obviamente estes homens tinham uma visão defeituosa da sabedoria. Assumiam que porque eram prósperos e bem-sucedidos, Deus devia estar agradado com a forma em que viviam e pensavam. Jó, entretanto, disse-lhes que estavam começando com uma idéia equivocada porque os êxitos e a prosperidade terrestres não são prova da fé em Deus. Da mesma maneira que os problemas e as aflições não provam a infidelidade. O homem verdadeiramente sábio sabe que a sabedoria provém sozinho de Deus, não dos êxitos ou fracassos humanos. O homem verdadeiramente sábio nunca abandona a Deus. A sabedoria de Deus prova ser superior a do Jó e todos seus amigos.

11και ουκ ετι ειμι εν τω κοσμω και ουτοι εν τω κοσμω εισιν και εγω προς σε ερχομαι πατερ αγιε τηρησον αυτους εν τω ονοματι σου ους δεδωκας μοι ινα ωσιν εν καθως ημεις

12οτε ημην μετ αυτων εν τω κοσμω εγω ετηρουν αυτους εν τω ονοματι σου ους δεδωκας μοι εφυλαξα και ουδεις εξ αυτων απωλετο ει μη ο υιος της απωλειας ινα η γραφη πληρωθη

13νυν δε προς σε ερχομαι και ταυτα λαλω εν τω κοσμω ινα εχωσιν την χαραν την εμην πεπληρωμενην εν αυτοις

14εγω δεδωκα αυτοις τον λογον σου και ο κοσμος εμισησεν αυτους οτι ουκ εισιν εκ του κοσμου καθως εγω ουκ ειμι εκ του κοσμου

15ουκ ερωτω ινα αρης αυτους εκ του κοσμου αλλ ινα τηρησης αυτους εκ του πονηρου

Jó renunciou à esperança de uma restauração futura de sua riqueza e de sua família, e se encerrou em pensamentos de morte e no descanso prometido da pena e a dor. As recompensas das que falavam os amigos do Jó estavam todas relacionadas com a vida presente. Guardaram silêncio a respeito da possibilidade da vida depois da morte. Não devemos avaliar a vida só em termos do mundo presente, já que Deus promete um futuro maravilhoso e eterno para aqueles que são fiéis ao.

16εκ του κοσμου ουκ εισιν καθως εγω εκ του κοσμου ουκ ειμι

jo 17:14

17αγιασον αυτους εν τη αληθεια σου ο λογος ο σος αληθεια εστιν

18καθως εμε απεστειλας εις τον κοσμον καγω απεστειλα αυτους εις τον κοσμον

19και υπερ αυτων εγω αγιαζω εμαυτον ινα και αυτοι ωσιν ηγιασμενοι εν αληθεια

20ου περι τουτων δε ερωτω μονον αλλα και περι των πιστευσοντων δια του λογου αυτων εις εμε

21ινα παντες εν ωσιν καθως συ πατερ εν εμοι καγω εν σοι ινα και αυτοι εν ημιν εν ωσιν ινα ο κοσμος πιστευση οτι συ με απεστειλας

22και εγω την δοξαν ην δεδωκας μοι δεδωκα αυτοις ινα ωσιν εν καθως ημεις εν εσμεν

23εγω εν αυτοις και συ εν εμοι ινα ωσιν τετελειωμενοι εις εν και ινα γινωσκη ο κοσμος οτι συ με απεστειλας και ηγαπησας αυτους καθως εμε ηγαπησας

24πατερ ους δεδωκας μοι θελω ινα οπου ειμι εγω κακεινοι ωσιν μετ εμου ινα θεωρωσιν την δοξαν την εμην ην εδωκας μοι οτι ηγαπησας με προ καταβολης κοσμου