João 16

1ταυτα λελαληκα υμιν ινα μη σκανδαλισθητε

Se supunha que os amigos do Jó deviam consolá-lo em sua dor. Em troca, condenaram-no por ter propiciado seu próprio sofrimento. Jó começou sua réplica ao Elifaz ao chamá-lo a ele e a seus amigos "consoladores molestos". As palavras do Jó revelam várias maneiras para chegar a ser um melhor consolador para aqueles que sofrem: (1) não fale só por falar, (2) não dê sermões ao dar respostas amáveis, (3) não acuse nem critique, (4) fique no lugar da outra pessoa e (5) ofereça ajuda e fôlego. Prove as sugestões do Jó, com o conhecimento de que foram dadas por uma pessoa que necessitava um grande consolo. Os que podem consolar melhor são aqueles que sabem algo sobre o sofrimento pessoal.

2αποσυναγωγους ποιησουσιν υμας αλλ ερχεται ωρα ινα πας ο αποκτεινας υμας δοξη λατρειαν προσφερειν τω θεω

3και ταυτα ποιησουσιν υμιν οτι ουκ εγνωσαν τον πατερα ουδε εμε

4αλλα ταυτα λελαληκα υμιν ινα οταν ελθη η ωρα μνημονευητε αυτων οτι εγω ειπον υμιν ταυτα δε υμιν εξ αρχης ουκ ειπον οτι μεθ υμων ημην

5νυν δε υπαγω προς τον πεμψαντα με και ουδεις εξ υμων ερωτα με που υπαγεις

6αλλ οτι ταυτα λελαληκα υμιν η λυπη πεπληρωκεν υμων την καρδιαν

7αλλ εγω την αληθειαν λεγω υμιν συμφερει υμιν ινα εγω απελθω εαν γαρ μη απελθω ο παρακλητος ουκ ελευσεται προς υμας εαν δε πορευθω πεμψω αυτον προς υμας

8και ελθων εκεινος ελεγξει τον κοσμον περι αμαρτιας και περι δικαιοσυνης και περι κρισεως

9περι αμαρτιας μεν οτι ου πιστευουσιν εις εμε

10περι δικαιοσυνης δε οτι προς τον πατερα μου υπαγω και ουκ ετι θεωρειτε με

11περι δε κρισεως οτι ο αρχων του κοσμου τουτου κεκριται

12ετι πολλα εχω λεγειν υμιν αλλ ου δυνασθε βασταζειν αρτι

13οταν δε ελθη εκεινος το πνευμα της αληθειας οδηγησει υμας εις πασαν την αληθειαν ου γαρ λαλησει αφ εαυτου αλλ οσα αν ακουση λαλησει και τα ερχομενα αναγγελει υμιν

14εκεινος εμε δοξασει οτι εκ του εμου ληψεται και αναγγελει υμιν

15παντα οσα εχει ο πατηρ εμα εστιν δια τουτο ειπον οτι εκ του εμου ληψεται και αναγγελει υμιν

16μικρον και ου θεωρειτε με και παλιν μικρον και οψεσθε με οτι εγω υπαγω προς τον πατερα

17ειπον ουν εκ των μαθητων αυτου προς αλληλους τι εστιν τουτο ο λεγει ημιν μικρον και ου θεωρειτε με και παλιν μικρον και οψεσθε με και οτι εγω υπαγω προς τον πατερα

18ελεγον ουν τουτο τι εστιν ο λεγει το μικρον ουκ οιδαμεν τι λαλει

mt 16:9,11

lc 24:25

hb 5:12

19εγνω ουν ο ιησους οτι ηθελον αυτον ερωταν και ειπεν αυτοις περι τουτου ζητειτε μετ αλληλων οτι ειπον μικρον και ου θεωρειτε με και παλιν μικρον και οψεσθε με

Jó tinha medo de que Deus o tivesse abandonado. Mesmo assim, apelou diretamente a Deus (sua testemunha) já que Deus conhecia sua inocência. Uma testemunha é aquele que viu o que aconteceu, e meu testemunho é como um advogado que fala com nome do querelante. Ao usar estes termos, Jó mostrou que ele tinha depositado no Deus dos céus toda sua esperança de uma defesa justa, porque provavelmente morreria antes de que acontecesse na terra. No Novo Testamento aprendemos que Jesucristo intercede a nosso favor (Hb 7:25, 1Jo 2:1), portanto, não temos nada que temer.

20αμην αμην λεγω υμιν οτι κλαυσετε και θρηνησετε υμεις ο δε κοσμος χαρησεται υμεις δε λυπηθησεσθε αλλ η λυπη υμων εις χαραν γενησεται

21η γυνη οταν τικτη λυπην εχει οτι ηλθεν η ωρα αυτης οταν δε γεννηση το παιδιον ουκ ετι μνημονευει της θλιψεως δια την χαραν οτι εγεννηθη ανθρωπος εις τον κοσμον