Atos 9

1ο δε σαυλος ετι εμπνεων απειλης και φονου εις τους μαθητας του κυριου προσελθων τω αρχιερει

2ητησατο παρ αυτου επιστολας εις δαμασκον προς τας συναγωγας οπως εαν τινας ευρη της οδου οντας ανδρας τε και γυναικας δεδεμενους αγαγη εις ιερουσαλημ

et 3:8,13

Saulo (mais tarde chamado Paulo) era muito ciumento pelas crenças dos judeus e começou uma campanha de perseguição contra qualquer que acreditasse em Cristo (os que eram deste "Caminho"). por que os judeus em Jerusalém queriam perseguir os cristãos em lugares tão distantes como Damasco? Há várias possibilidades: (1) capturar a quão cristãos fugiram, (2) conter e acautelar a difusão do cristianismo a outras cidades importantes, (3) evitar que os cristãos seguissem suscitando problemas a Roma, (4) promover a carreira do Saulo e fortalecer sua reputação como um verdadeiro fariseu ciumento da Lei, (5) unificar as facções do judaísmo lhes dando um inimigo comum.

3εν δε τω πορευεσθαι εγενετο αυτον εγγιζειν τη δαμασκω και εξαιφνης περιηστραψεν αυτον φως απο του ουρανου

Damasco, cidade comercial chave, achava-se a 280 km ao norte de Jerusalém na província romana de Síria. Várias rotas comerciais uniam Damasco com outras cidades através do mundo romano. Talvez Saulo pensou que ao cercar aos cristãos em Damasco, evitaria-se sua dispersão a outras regiões.

4και πεσων επι την γην ηκουσεν φωνην λεγουσαν αυτω σαουλ σαουλ τι με διωκεις

5ειπεν δε τις ει κυριε ο δε κυριος ειπεν εγω ειμι ιησους ον συ διωκεις σκληρον σοι προς κεντρα λακτιζειν

Paulo pensou que perseguia hereges, mas a quem perseguia era ao mesmo Jesus. Todo aquele que persiga os crentes hoje em dia é também culpado de perseguir o Jesus (veja-se Mat 25:40, Mat 25:45), porque os crentes formam o corpo de Cristo na terra.

6τρεμων τε και θαμβων ειπεν κυριε τι με θελεις ποιησαι και ο κυριος προς αυτον αναστηθι και εισελθε εις την πολιν και λαληθησεται σοι τι σε δει ποιειν

7οι δε ανδρες οι συνοδευοντες αυτω ειστηκεισαν εννεοι ακουοντες μεν της φωνης μηδενα δε θεωρουντες

8ηγερθη δε ο σαυλος απο της γης ανεωγμενων δε των οφθαλμων αυτου ουδενα εβλεπεν χειραγωγουντες δε αυτον εισηγαγον εις δαμασκον

9και ην ημερας τρεις μη βλεπων και ουκ εφαγεν ουδε επιεν

10ην δε τις μαθητης εν δαμασκω ονοματι ανανιας και ειπεν προς αυτον ο κυριος εν οραματι ανανια ο δε ειπεν ιδου εγω κυριε

11ο δε κυριος προς αυτον αναστας πορευθητι επι την ρυμην την καλουμενην ευθειαν και ζητησον εν οικια ιουδα σαυλον ονοματι ταρσεα ιδου γαρ προσευχεται

12και ειδεν εν οραματι ανδρα ονοματι ανανιαν εισελθοντα και επιθεντα αυτω χειρα οπως αναβλεψη

mc 5:23

at 9:10

at 9:17,18

13απεκριθη δε ο ανανιας κυριε ακηκοα απο πολλων περι του ανδρος τουτου οσα κακα εποιησεν τοις αγιοις σου εν ιερουσαλημ

14και ωδε εχει εξουσιαν παρα των αρχιερεων δησαι παντας τους επικαλουμενους το ονομα σου

15ειπεν δε προς αυτον ο κυριος πορευου οτι σκευος εκλογης μοι εστιν ουτος του βαστασαι το ονομα μου ενωπιον εθνων και βασιλεων υιων τε ισραηλ

16εγω γαρ υποδειξω αυτω οσα δει αυτον υπερ του ονοματος μου παθειν

17απηλθεν δε ανανιας και εισηλθεν εις την οικιαν και επιθεις επ αυτον τας χειρας ειπεν σαουλ αδελφε ο κυριος απεσταλκεν με ιησους ο οφθεις σοι εν τη οδω η ηρχου οπως αναβλεψης και πλησθης πνευματος αγιου

Ananías procurou o Saulo, tal como lhe disse, e o saudou como "irmão Saulo". Ananías temia este encontro, depois de todo Paulo ia a Damasco para perseguir os crentes e levá-los encadeados a Jerusalém (9.2). Em obediência ao Espírito Santo, saudou-o fraternalmente. Não sempre é fácil mostrar amor a outros, sobre tudo se os tememos ou duvidamos de seus motivos. Entretanto, devemos seguir o mandato do Jesus (Joh 13:34) e o exemplo do Ananías que nos mostra a aceitação carinhosa a outros crentes.

18και ευθεως απεπεσον απο των οφθαλμων αυτου ωσει λεπιδες ανεβλεψεν τε παραχρημα και αναστας εβαπτισθη

19και λαβων τροφην ενισχυσεν εγενετο δε ο σαυλος μετα των εν δαμασκω μαθητων ημερας τινας

20και ευθεως εν ταις συναγωγαις εκηρυσσεν τον χριστον οτι ουτος εστιν ο υιος του θεου

Imediatamente, depois de receber a vista e passar um tempo com os crentes em Damasco, Paulo foi à sinagoga para contar aos judeus as novas relacionadas com o Jesus. Alguns cristãos aconselham aos novos crentes a que esperem até que estejam devidamente fundamentados em sua fé antes de que tentem anunciar o evangelho. Paulo dedicou tempo a sós para saber mais a respeito do Jesus antes de iniciar seu ministério mundial, mas não esperou para atestar. Embora é certo que não devêssemos nos apressar em entrar totalmente no ministério sem uma preparação prévia, também é certo que não precisamos esperar para lhe manifestar a outros o que nos aconteceu.

21εξισταντο δε παντες οι ακουοντες και ελεγον ουχ ουτος εστιν ο πορθησας εν ιερουσαλημ τους επικαλουμενους το ονομα τουτο και ωδε εις τουτο εληλυθει ινα δεδεμενους αυτους αγαγη επι τους αρχιερεις

22σαυλος δε μαλλον ενεδυναμουτο και συνεχυνεν τους ιουδαιους τους κατοικουντας εν δαμασκω συμβιβαζων οτι ουτος εστιν ο χριστος

23ως δε επληρουντο ημεραι ικαναι συνεβουλευσαντο οι ιουδαιοι ανελειν αυτον

De acordo a Gal 1:17-18, Paulo deixou Damasco e se dirigiu a Arábia, região desértica ao sul de Damasco, onde viveu durante três anos. Não está muito claro se estes três anos transcorreram entre os versículos 22 e 23, ou entre os versículos 25 e 26. Alguns comentaristas dizem que "passado muitos dias" poderia significar um período prolongado. Sugerem que quando Paulo retornou a Damasco, o governador, súdito do rei Aretas, ordenou sua detenção (2Co 11:32), possivelmente procurando manter a paz com judeus influentes.A outra possibilidade é que Paulo escapou durante sua primeira visita a Damasco, depois de sua conversão e devido a que os fariseus estavam muito contrariados por sua deserção. Possivelmente fugiu a Arábia para dar tempo a que se acalmassem os líderes religiosos, assim como também para ter um tempo a sós com Deus. Sem importar qual seja a teoria correta, houve um período do menos três anos entre a conversão do Paulo (2Co 9:3-6) e sua viagem a Jerusalém (2Co 9:26).

24εγνωσθη δε τω σαυλω η επιβουλη αυτων παρετηρουν τε τας πυλας ημερας τε και νυκτος οπως αυτον ανελωσιν

25λαβοντες δε αυτον οι μαθηται νυκτος καθηκαν δια του τειχους χαλασαντες εν σπυριδι

js 2:15

1sm 19:11,12

2co 11:33

26παραγενομενος δε ο σαυλος εις ιερουσαλημ επειρατο κολλασθαι τοις μαθηταις και παντες εφοβουντο αυτον μη πιστευοντες οτι εστιν μαθητης

27βαρναβας δε επιλαβομενος αυτον ηγαγεν προς τους αποστολους και διηγησατο αυτοις πως εν τη οδω ειδεν τον κυριον και οτι ελαλησεν αυτω και πως εν δαμασκω επαρρησιασατο εν τω ονοματι του ιησου

28και ην μετ αυτων εισπορευομενος και εκπορευομενος εν ιερουσαλημ

29και παρρησιαζομενος εν τω ονοματι του κυριου ιησου ελαλει τε και συνεζητει προς τους ελληνιστας οι δε επεχειρουν αυτον ανελειν

30επιγνοντες δε οι αδελφοι κατηγαγον αυτον εις καισαρειαν και εξαπεστειλαν αυτον εις ταρσον

A visita do Paulo ao Tarso ajudou a acalmar conflitos com os judeus e lhe permitiu provar sua dedicação. Depois que Paulo, o mais ciumento perseguidor, convertesse-se, a igreja desfrutou de um breve tempo de relativa paz. "Irmãos" se refere à comunidade cristã, membros da família de Deus.

31αι μεν ουν εκκλησιαι καθ ολης της ιουδαιας και γαλιλαιας και σαμαρειας ειχον ειρηνην οικοδομουμεναι και πορευομεναι τω φοβω του κυριου και τη παρακλησει του αγιου πνευματος επληθυνοντο

32εγενετο δε πετρον διερχομενον δια παντων κατελθειν και προς τους αγιους τους κατοικουντας λυδδαν

33ευρεν δε εκει ανθρωπον τινα αινεαν ονοματι εξ ετων οκτω κατακειμενον επι κραββατω ος ην παραλελυμενος

34και ειπεν αυτω ο πετρος αινεα ιαται σε ιησους ο χριστος αναστηθι και στρωσον σεαυτω και ευθεως ανεστη

35και ειδον αυτον παντες οι κατοικουντες λυδδαν και τον {VAR1: σαρωναν } {VAR2: σαρωνα } οιτινες επεστρεψαν επι τον κυριον

36εν ιοππη δε τις ην μαθητρια ονοματι ταβιθα η διερμηνευομενη λεγεται δορκας αυτη ην πληρης αγαθων εργων και ελεημοσυνων ων εποιει

Jope era uma importante cidade portuária situada a 40 m sobre o nível do mar na costa do Mediterrâneo. A este lugar chegou a madeira do Líbano que se enviou a Jerusalém e se usou na construção do templo (2Ch 2:16; Ezr 3:7). O profeta Jonás zarpou do porto do Jope em sua desafortunada viagem (Jn 1:3).

37εγενετο δε εν ταις ημεραις εκειναις ασθενησασαν αυτην αποθανειν λουσαντες δε αυτην εθηκαν εν υπερωω

38εγγυς δε ουσης λυδδης τη ιοππη οι μαθηται ακουσαντες οτι πετρος εστιν εν αυτη απεστειλαν δυο ανδρας προς αυτον παρακαλουντες μη οκνησαι διελθειν εως αυτων

39αναστας δε πετρος συνηλθεν αυτοις ον παραγενομενον ανηγαγον εις το υπερωον και παρεστησαν αυτω πασαι αι χηραι κλαιουσαι και επιδεικνυμεναι χιτωνας και ιματια οσα εποιει μετ αυτων ουσα η δορκας

40εκβαλων δε εξω παντας ο πετρος θεις τα γονατα προσηυξατο και επιστρεψας προς το σωμα ειπεν ταβιθα αναστηθι η δε ηνοιξεν τους οφθαλμους αυτης και ιδουσα τον πετρον ανεκαθισεν

41δους δε αυτη χειρα ανεστησεν αυτην φωνησας δε τους αγιους και τας χηρας παρεστησεν αυτην ζωσαν