Atos 14

εγενετο δε εν ικονιω κατα το αυτο εισελθειν αυτους εις την συναγωγην των ιουδαιων και λαλησαι ουτως ωστε πιστευσαι ιουδαιων τε και ελληνων πολυ πληθος
οι δε απειθουντες ιουδαιοι επηγειραν και εκακωσαν τας ψυχας των εθνων κατα των αδελφων
ικανον μεν ουν χρονον διετριψαν παρρησιαζομενοι επι τω κυριω τω μαρτυρουντι τω λογω της χαριτος αυτου και διδοντι σημεια και τερατα γινεσθαι δια των χειρων αυτων
εσχισθη δε το πληθος της πολεως και οι μεν ησαν συν τοις ιουδαιοις οι δε συν τοις αποστολοις
ως δε εγενετο ορμη των εθνων τε και ιουδαιων συν τοις αρχουσιν αυτων υβρισαι και λιθοβολησαι αυτους
συνιδοντες κατεφυγον εις τας πολεις της λυκαονιας λυστραν και δερβην και την περιχωρον
*
Iconio (14.1), Listra e Derbe foram três cidades que Paulo visitou o sul da região da Galacia. Talvez Paulo escreveu uma carta a estas Iglesias, a dos Gálatas, porque muitos judeus cristãos diziam que os gentis cristãos não podiam ser salvos a menos que seguissem as leis e costumes judias. A carta do Paulo refutou este argumento e levou aos crentes à verdadeira compreensão da fé no Jesus (veja-se Gal 3:3, Gal 3:5). Paulo possivelmente escreveu esta carta assim que deixou a região (veja-a nota a 14.28).
κακει ησαν ευαγγελιζομενοι
και τις ανηρ εν λυστροις αδυνατος τοις ποσιν εκαθητο χωλος εκ κοιλιας μητρος αυτου υπαρχων ος ουδεποτε {VAR1: περιπεπατηκει } {VAR2: περιεπεπατηκει }
ουτος ηκουεν του παυλου λαλουντος ος ατενισας αυτω και ιδων οτι πιστιν εχει του σωθηναι
ειπεν μεγαλη τη φωνη αναστηθι επι τους ποδας σου ορθος και ηλλετο και περιεπατει
οι δε οχλοι ιδοντες ο εποιησεν ο παυλος επηραν την φωνην αυτων λυκαονιστι λεγοντες οι θεοι ομοιωθεντες ανθρωποις κατεβησαν προς ημας
*
"Língua licaónica" era um dialeto local.
εκαλουν τε τον μεν βαρναβαν δια τον δε παυλον ερμην επειδη αυτος ην ο ηγουμενος του λογου
ο δε ιερευς του διος του οντος προ της πολεως αυτων ταυρους και στεμματα επι τους πυλωνας ενεγκας συν τοις οχλοις ηθελεν θυειν
ακουσαντες δε οι αποστολοι βαρναβας και παυλος διαρρηξαντες τα ιματια αυτων εισεπηδησαν εις τον οχλον κραζοντες
και λεγοντες ανδρες τι ταυτα ποιειτε και ημεις ομοιοπαθεις εσμεν υμιν ανθρωποι ευαγγελιζομενοι υμας απο τουτων των ματαιων επιστρεφειν επι τον θεον τον ζωντα ος εποιησεν τον ουρανον και την γην και την θαλασσαν και παντα τα εν αυτοις
ος εν ταις παρωχημεναις γενεαις ειασεν παντα τα εθνη πορευεσθαι ταις οδοις αυτων
και τοι γε ουκ αμαρτυρον εαυτον αφηκεν αγαθοποιων ουρανοθεν ημιν υετους διδους και καιρους καρποφορους εμπιπλων τροφης και ευφροσυνης τας καρδιας ημων
και ταυτα λεγοντες μολις κατεπαυσαν τους οχλους του μη θυειν αυτοις
επηλθον δε απο αντιοχειας και ικονιου ιουδαιοι και πεισαντες τους οχλους και λιθασαντες τον παυλον εσυρον εξω της πολεως νομισαντες αυτον τεθναναι
κυκλωσαντων δε αυτον των μαθητων αναστας εισηλθεν εις την πολιν και τη επαυριον εξηλθεν συν τω βαρναβα εις δερβην
ευαγγελισαμενοι τε την πολιν εκεινην και μαθητευσαντες ικανους υπεστρεψαν εις την λυστραν και ικονιον και αντιοχειαν
επιστηριζοντες τας ψυχας των μαθητων παρακαλουντες εμμενειν τη πιστει και οτι δια πολλων θλιψεων δει ημας εισελθειν εις την βασιλειαν του θεου
χειροτονησαντες δε αυτοις πρεσβυτερους κατ εκκλησιαν προσευξαμενοι μετα νηστειων παρεθεντο αυτους τω κυριω εις ον πεπιστευκεισαν
*
Parte da razão pela que Paulo e Bernabé arriscaram suas vidas para voltar para estas cidades foi organizar a liderança das Iglesias. Não cuidavam de um grupo unido de negligentes; procuravam que se chegassem a organizar com líderes guiados pelo Espírito, que lhes ajudassem a crescer. As Iglesias crescem quando têm líderes, laicos e pastores dirigidos pelo Espírito. Ore pelos pastores ou líderes de sua igreja e cubra-os. E se Deus o chama, aceite com humildade a responsabilidade de um papel de liderança em sua igreja.
και διελθοντες την πισιδιαν ηλθον εις παμφυλιαν
και λαλησαντες εν περγη τον λογον κατεβησαν εις ατταλειαν
κακειθεν απεπλευσαν εις αντιοχειαν οθεν ησαν παραδεδομενοι τη χαριτι του θεου εις το εργον ο επληρωσαν
παραγενομενοι δε και συναγαγοντες την εκκλησιαν ανηγγειλαν οσα εποιησεν ο θεος μετ αυτων και οτι ηνοιξεν τοις εθνεσιν θυραν πιστεως
διετριβον δε εκει χρονον ουκ ολιγον συν τοις μαθηταις
*
Paulo possivelmente escreveu sua carta aos Gálatas enquanto se achava na Antioquía (48 ou 49 D.C.) depois de finalizar sua primeira viagem missionária. Há várias teorias quanto a que região da Galacia Paulo dirigiu sua carta, a maioria está de acordo em que Iconio, Listra e Derbe formavam parte de dita região. É provável que Gálatas se escrevesse antes do concílio de Jerusalém (Feitos 15), porque na carta o assunto de se os gentis crentes deviam submeter-se à Lei judia ainda não estava resolvido. O concílio se reuniu para elucidar dito problema.FIM DA PRIMEIRA VIAGEM : Da Antioquía da Pisidia, Paulo e Bernabé descenderam com rumo à costa da Panfilia. detiveram-se primeiro no Perge, onde desembarcaram, logo foram ao oeste em direção a Atalia, porto principal que enviava mercadorias desde Assíria a Síria e Egito. Ali encontraram uma nave que os levaria a Seleucia, porto da Antioquía de Síria. Assim terminou sua primeira viagem missionária.