Atos 13

1ησαν δε τινες εν αντιοχεια κατα την ουσαν εκκλησιαν προφηται και διδασκαλοι ο τε βαρναβας και συμεων ο καλουμενος νιγερ και λουκιος ο κυρηναιος μαναην τε ηρωδου του τετραρχου συντροφος και σαυλος

Que variedade há na igreja! O elo comum destes cinco homens foi sua grande fé em Cristo. Nunca devemos excluir a aquele que Cristo chama para lhe seguir.

2λειτουργουντων δε αυτων τω κυριω και νηστευοντων ειπεν το πνευμα το αγιον αφορισατε δη μοι τον τε βαρναβαν και τον σαυλον εις το εργον ο προσκεκλημαι αυτους

3τοτε νηστευσαντες και προσευξαμενοι και επιθεντες τας χειρας αυτοις απελυσαν

4ουτοι μεν ουν εκπεμφθεντες υπο του πνευματος του αγιου κατηλθον εις την σελευκειαν εκειθεν τε απεπλευσαν εις την κυπρον

Localizada no Mediterrâneo, a ilha do Chipre, com uma grande população judia, era o lar do Bernabé. Sua primeira parada foi dentro de território familiar.

5και γενομενοι εν σαλαμινι κατηγγελλον τον λογον του θεου εν ταις συναγωγαις των ιουδαιων ειχον δε και ιωαννην υπηρετην

6διελθοντες δε την νησον αχρι παφου ευρον τινα μαγον ψευδοπροφητην ιουδαιον ω ονομα βαριησους

7ος ην συν τω ανθυπατω σεργιω παυλω ανδρι συνετω ουτος προσκαλεσαμενος βαρναβαν και σαυλον επεζητησεν ακουσαι τον λογον του θεου

8ανθιστατο δε αυτοις ελυμας ο μαγος ουτως γαρ μεθερμηνευεται το ονομα αυτου ζητων διαστρεψαι τον ανθυπατον απο της πιστεως

9σαυλος δε ο και παυλος πλησθεις πνευματος αγιου και ατενισας εις αυτον

10ειπεν ω πληρης παντος δολου και πασης ραδιουργιας υιε διαβολου εχθρε πασης δικαιοσυνης ου παυση διαστρεφων τας οδους κυριου τας ευθειας

O Espírito Santo guiou ao Paulo a confrontar ao Barjesús com seu pecado. Há tempo para ser amável e tempo para confrontar. lhe peça a Deus que lhe mostre a diferença e que lhe dê valor para fazer o bom.

11και νυν ιδου χειρ του κυριου επι σε και εση τυφλος μη βλεπων τον ηλιον αχρι καιρου παραχρημα δε επεπεσεν επ αυτον αχλυς και σκοτος και περιαγων εζητει χειραγωγους

12τοτε ιδων ο ανθυπατος το γεγονος επιστευσεν εκπλησσομενος επι τη διδαχη του κυριου

13αναχθεντες δε απο της παφου οι περι τον παυλον ηλθον εις περγην της παμφυλιας ιωαννης δε αποχωρησας απ αυτων υπεστρεψεν εις ιεροσολυμα

Não se explica o porquê João Marcos deixou ao Paulo e Bernabé. Algumas sugestões são: (1) sentia saudades seu lar; (2) não esteve de acordo com a mudança de liderança do Bernabé (seu tio) pelo do Paulo; (3) esteve muito doente (pôde ter afetado a todos eles; veja-se Gal 4:13); (4) sentiu-se incapaz de suportar o rigor e perigos da viagem missionária; (5) planejou ir sozinho até certa parte, mas não o comunicou ao Paulo nem ao Bernabé. Paulo acusou ao João Marcos de perda de valor e entrega, e recusou levá-lo como companheiro em outra viagem (Gal 15:37-38). Por cartas posteriores do Paulo é evidente que o respeito que tinha ao Marcos aumentou (Col 4:10) e que o necessitou em seu trabalho (2Ti 4:11).

14αυτοι δε διελθοντες απο της περγης παρεγενοντο εις αντιοχειαν της πισιδιας και εισελθοντες εις την συναγωγην τη ημερα των σαββατων εκαθισαν

Esta é Antioquía da Pisidia, não a Antioquía de Síria onde já florescia a igreja (11.26). Antioquía da Pisidia era o centro de bons caminhos e comércio e tinha uma grande população judia.Quando foram a uma nova cidade para atestar de Cristo, Paulo e Bernabé assistiam antes à sinagoga. Quão judeus foram à sinagoga acreditavam em Deus e estudavam com diligência as Escrituras. É trágico, entretanto, que muitos não aceitavam ao Jesus como o Messías prometido porque tinham uma falsa idéia do que seria o reino do Messías. O não foi um rei militar que derrocaria o controle de Roma, a não ser um rei servo que derrocaria o pecado do coração da gente. (Solo mais tarde quando voltar, julgará as nações do mundo.) Paulo e Bernabé não se separaram das sinagogas, mas sim trataram de mostrar com claridade que muitas das Escrituras que os judeus estudavam assinalavam ao Jesus.

15μετα δε την αναγνωσιν του νομου και των προφητων απεστειλαν οι αρχισυναγωγοι προς αυτους λεγοντες ανδρες αδελφοι ει εστιν λογος εν υμιν παρακλησεως προς τον λαον λεγετε

16αναστας δε παυλος και κατασεισας τη χειρι ειπεν ανδρες ισραηλιται και οι φοβουμενοι τον θεον ακουσατε

A mensagem do Paulo aos judeus na Antioquía começa com uma ênfase na aliança entre Deus e Israel. Começou com um ponto no que concordavam, para todos os judeus era motivo de orgulho ser o povo escolhido de Deus. Logo Paulo passou a explicar como o evangelho cumpriu este pacto e alguns judeus encontraram esta mensagem difícil de aceitar.

17ο θεος του λαου τουτου ισραηλ εξελεξατο τους πατερας ημων και τον λαον υψωσεν εν τη παροικια εν γη αιγυπτω και μετα βραχιονος υψηλου εξηγαγεν αυτους εξ αυτης

18και ως τεσσαρακονταετη χρονον ετροποφορησεν αυτους εν τη ερημω

19και καθελων εθνη επτα εν γη χανααν κατεκληροδοτησεν αυτοις την γην αυτων

20και μετα ταυτα ως ετεσιν τετρακοσιοις και πεντηκοντα εδωκεν κριτας εως σαμουηλ του προφητου

21κακειθεν ητησαντο βασιλεα και εδωκεν αυτοις ο θεος τον σαουλ υιον κις ανδρα εκ φυλης βενιαμιν ετη τεσσαρακοντα

22και μεταστησας αυτον ηγειρεν αυτοις τον δαβιδ εις βασιλεα ω και ειπεν μαρτυρησας ευρον δαβιδ τον του ιεσσαι ανδρα κατα την καρδιαν μου ος ποιησει παντα τα θεληματα μου

23τουτου ο θεος απο του σπερματος κατ επαγγελιαν ηγειρεν τω ισραηλ σωτηρα ιησουν

24προκηρυξαντος ιωαννου προ προσωπου της εισοδου αυτου βαπτισμα μετανοιας παντι τω λαω ισραηλ

25ως δε επληρου ο ιωαννης τον δρομον ελεγεν τινα με υπονοειτε ειναι ουκ ειμι εγω αλλ ιδου ερχεται μετ εμε ου ουκ ειμι αξιος το υποδημα των ποδων λυσαι

26ανδρες αδελφοι υιοι γενους αβρααμ και οι εν υμιν φοβουμενοι τον θεον υμιν ο λογος της σωτηριας ταυτης απεσταλη

27οι γαρ κατοικουντες εν ιερουσαλημ και οι αρχοντες αυτων τουτον αγνοησαντες και τας φωνας των προφητων τας κατα παν σαββατον αναγινωσκομενας κριναντες επληρωσαν

28και μηδεμιαν αιτιαν θανατου ευροντες ητησαντο πιλατον αναιρεθηναι αυτον

29ως δε ετελεσαν απαντα τα περι αυτου γεγραμμενα καθελοντες απο του ξυλου εθηκαν εις μνημειον

30ο δε θεος ηγειρεν αυτον εκ νεκρων

31ος ωφθη επι ημερας πλειους τοις συναναβασιν αυτω απο της γαλιλαιας εις ιερουσαλημ οιτινες εισιν μαρτυρες αυτου προς τον λαον

32και ημεις υμας ευαγγελιζομεθα την προς τους πατερας επαγγελιαν γενομενην

33οτι ταυτην ο θεος εκπεπληρωκεν τοις τεκνοις αυτων ημιν αναστησας ιησουν ως και εν τω ψαλμω τω δευτερω γεγραπται υιος μου ει συ εγω σημερον γεγεννηκα σε

sl 2:7

hb 1:5,6

hb 5:5

34οτι δε ανεστησεν αυτον εκ νεκρων μηκετι μελλοντα υποστρεφειν εις διαφθοραν ουτως ειρηκεν οτι δωσω υμιν τα οσια δαβιδ τα πιστα

35διο και εν ετερω λεγει ου δωσεις τον οσιον σου ιδειν διαφθοραν

36δαβιδ μεν γαρ ιδια γενεα υπηρετησας τη του θεου βουλη εκοιμηθη και προσετεθη προς τους πατερας αυτου και ειδεν διαφθοραν

37ον δε ο θεος ηγειρεν ουκ ειδεν διαφθοραν

at 2:24

at 13:30

38γνωστον ουν εστω υμιν ανδρες αδελφοι οτι δια τουτου υμιν αφεσις αμαρτιων καταγγελλεται

39και απο παντων ων ουκ ηδυνηθητε εν τω νομω μωσεως δικαιωθηναι εν τουτω πας ο πιστευων δικαιουται

40βλεπετε ουν μη επελθη εφ υμας το ειρημενον εν τοις προφηταις

41ιδετε οι καταφρονηται και θαυμασατε και αφανισθητε οτι εργον εγω εργαζομαι εν ταις ημεραις υμων εργον ω ου μη πιστευσητε εαν τις εκδιηγηται υμιν

42εξιοντων δε εκ της συναγωγης των ιουδαιων παρεκαλουν τα εθνη εις το μεταξυ σαββατον λαληθηναι αυτοις τα ρηματα ταυτα

43λυθεισης δε της συναγωγης ηκολουθησαν πολλοι των ιουδαιων και των σεβομενων προσηλυτων τω παυλω και τω βαρναβα οιτινες προσλαλουντες αυτοις επειθον αυτους επιμενειν τη χαριτι του θεου

44τω δε ερχομενω σαββατω σχεδον πασα η πολις συνηχθη ακουσαι τον λογον του θεου

45ιδοντες δε οι ιουδαιοι τους οχλους επλησθησαν ζηλου και αντελεγον τοις υπο του παυλου λεγομενοις αντιλεγοντες και βλασφημουντες

46παρρησιασαμενοι δε ο παυλος και ο βαρναβας ειπον υμιν ην αναγκαιον πρωτον λαληθηναι τον λογον του θεου επειδη δε απωθεισθε αυτον και ουκ αξιους κρινετε εαυτους της αιωνιου ζωης ιδου στρεφομεθα εις τα εθνη

por que era necessário que o evangelho fora antes aos judeus? Deus planejou que através da nação judia todo mundo o conhecesse (Gen 12:3). Paulo, como judeu, amou a seu povo (Rom 9:1-5) e quis lhe dar toda oportunidade para que lhe unissem na proclamação da salvação de Deus. É lamentável, mas muitos judeus não reconheceram no Jesus ao Messías, nem entenderam que no, Deus oferecia a salvação a cada um, judeu ou gentil, a quem vem ao em fé.CONTINUACION DO MINISTÉRIO NO GALACIA : Paulo e Bernabé, jogados da Antioquía da Pisidia, descenderam neste direção. Primeiro foram ao Iconio, um centro comercial no caminho entre Assíria e Síria. Logo depois de pregar ali, tiveram que fugir a Listra, 40 km ao sul, onde apedrejaram ao Paulo, mas ele e Bernabé percorreram os 80 km que lhes faltava para chegar ao Derbe, povo fronteiriço. O carinho dos irmãos atrasou seus passos.

47ουτως γαρ εντεταλται ημιν ο κυριος τεθεικα σε εις φως εθνων του ειναι σε εις σωτηριαν εως εσχατου της γης

Deus planejou que esta luz fora o Israel (Isa 49:6). Através do Israel veio Jesus, a luz das nações (Luk 2:32). Esta luz se pulverizaria e iluminaria aos gentis.

48ακουοντα δε τα εθνη εχαιρον και εδοξαζον τον λογον του κυριου και επιστευσαν οσοι ησαν τεταγμενοι εις ζωην αιωνιον

49διεφερετο δε ο λογος του κυριου δι ολης της χωρας

50οι δε ιουδαιοι παρωτρυναν τας σεβομενας γυναικας και τας ευσχημονας και τους πρωτους της πολεως και επηγειραν διωγμον επι τον παυλον και τον βαρναβαν και εξεβαλον αυτους απο των οριων αυτων

Em lugar de aceitar a verdade, os líderes judeus jogaram ao Paulo e Bernabé do povo. Quando se confronta às pessoas com uma verdade que transtorna, freqüentemente dão as costas e se negam a escutar. Quando o Espírito de Deus assinala mudanças necessárias em nossas vidas, devemos escutá-lo, ou do contrário arriscamos afastar tanto a verdade de nós, que nos deixará de afetar.

51οι δε εκτιναξαμενοι τον κονιορτον των ποδων αυτων επ αυτους ηλθον εις ικονιον

Freqüentemente os judeus sacudiam o pó de seus pés quando saíam de uma aldeia gentil. Isto simbolizava limpar-se da contaminação dos que não adoravam a Deus. Para o Paulo e Bernabé, fazer o mesmo aos judeus demonstrava que ao rechaçar o evangelho não eram na verdade parte do Israel e não eram melhor que os pagãos.Jesus disse a seus discípulos que sacudissem o pó de seus pés de qualquer povo que não os aceitasse nem escutasse (Mar 6:11). Os discípulos não eram culpados se se rechaçava a mensagem, sempre e quando fossem fiéis em apresentá-lo. Quando pregamos a Cristo com esmero e sensibilidade, Deus não nos responsabiliza pelas decisões de outras pessoas.

52οι δε μαθηται επληρουντο χαρας και πνευματος αγιου