1 Tessalonicenses 3

1διο μηκετι στεγοντες ευδοκησαμεν καταλειφθηναι εν αθηναις μονοι

2και επεμψαμεν τιμοθεον τον αδελφον ημων και διακονον του θεου και συνεργον ημων εν τω ευαγγελιω του χριστου εις το στηριξαι υμας και παρακαλεσαι υμας περι της πιστεως υμων

at 18:5

3τω μηδενα σαινεσθαι εν ταις θλιψεσιν ταυταις αυτοι γαρ οιδατε οτι εις τουτο κειμεθα

4και γαρ οτε προς υμας ημεν προελεγομεν υμιν οτι μελλομεν θλιβεσθαι καθως και εγενετο και οιδατε

Algumas pessoas se voltam para Deus com a esperança de escapar do sofrimento na terra. Mas Deus não promete isso, em seu lugar nos dá poder para crescer através de nosso sofrimento. A vida cristã significa obedecer a Cristo apesar da tentação e a opressão.

5δια τουτο καγω μηκετι στεγων επεμψα εις το γνωναι την πιστιν υμων μηπως επειρασεν υμας ο πειραζων και εις κενον γενηται ο κοπος ημων

Satanás ("o tentador") é o mais capitalista dos espíritos malignos. Seu poder pode afetar tanto o mundo espiritual (Eph 2:1-3; Eph 6:10-12) como o mundo físico (2Co 12:7-10). Satanás até tratou de tentar ao Jesus (Mat 4:1-11). Mas Jesus o derrotou quando morreu na cruz por nossos pecados e ressuscitou outra vez para nos dar nova vida. A seu tempo Deus vencerá a Satanás para sempre (Rev 20:7-10).

6αρτι δε ελθοντος τιμοθεου προς ημας αφ υμων και ευαγγελισαμενου ημιν την πιστιν και την αγαπην υμων και οτι εχετε μνειαν ημων αγαθην παντοτε επιποθουντες ημας ιδειν καθαπερ και ημεις υμας

7δια τουτο παρεκληθημεν αδελφοι εφ υμιν επι παση τη θλιψει και αναγκη ημων δια της υμων πιστεως

8οτι νυν ζωμεν εαν υμεις στηκητε εν κυριω

9τινα γαρ ευχαριστιαν δυναμεθα τω θεω ανταποδουναι περι υμων επι παση τη χαρα η χαιρομεν δι υμας εμπροσθεν του θεου ημων

10νυκτος και ημερας υπερ εκπερισσου δεομενοι εις το ιδειν υμων το προσωπον και καταρτισαι τα υστερηματα της πιστεως υμων

11αυτος δε ο θεος και πατηρ ημων και ο κυριος ημων ιησους χριστος κατευθυναι την οδον ημων προς υμας

Paulo queria voltar para a Tesalónica. Não temos dados que nos permitam saber se pôde ou não, mas quando estava viajando através da Ásia em sua terceira viagem, lhe uniram Aristarco e Segundo, que eram da Tesalónica (Act 20:4-5).

12υμας δε ο κυριος πλεονασαι και περισσευσαι τη αγαπη εις αλληλους και εις παντας καθαπερ και ημεις εις υμας

Se estivermos cheios do amor de Deus, derramará-se sobre outros. Não é suficiente ser simplesmente gentis com outros; devemos em forma persistente e ativa mostrar nosso amor para eles. Nosso amor devesse crescer continuamente. Se sua capacidade para amar permanece invariável por algum tempo, peça a Deus que o encha outra vez com sua infinita provisão de amor. Logo procure oportunidades para expressá-lo.

13εις το στηριξαι υμων τας καρδιας αμεμπτους εν αγιωσυνη εμπροσθεν του θεου και πατρος ημων εν τη παρουσια του κυριου ημων ιησου χριστου μετα παντων των αγιων αυτου