Lucas 11

1και εγενετο εν τω ειναι αυτον εν τοπω τινι προσευχομενον ως επαυσατο ειπεν τις των μαθητων αυτου προς αυτον κυριε διδαξον ημας προσευχεσθαι καθως και ιωαννης εδιδαξεν τους μαθητας αυτου

2ειπεν δε αυτοις οταν προσευχησθε λεγετε πατερ ημων ο εν τοις ουρανοις αγιασθητω το ονομα σου ελθετω η βασιλεια σου γενηθητω το θελημα σου ως εν ουρανω και επι της γης

lv 10:3

3τον αρτον ημων τον επιουσιον διδου ημιν το καθ ημεραν

A provisão de Deus é diária, não é uma só vez e para sempre. Não podemos armazená-la e cortar a comunicação com Deus, nem nos arriscaremos a nos sentir autosatisfechos.Se você correr com poucas energias, pergunte-se: Quão longe estou da Fonte?

4και αφες ημιν τας αμαρτιας ημων και γαρ αυτοι αφιεμεν παντι οφειλοντι ημιν και μη εισενεγκης ημας εις πειρασμον αλλα ρυσαι ημας απο του πονηρου

Quando Jesus ensinou a seus discípulos a orar, estabeleceu o perdão como pedra angular em sua relação com Deus. Deus perdoou nossos pecados, portanto, devemos agora perdoar a quem ofendeu. Seguir sem perdoar mostra que não se entendeu que nós mesmos, junto com todos outros seres humanos, precisamos ser perdoados. Pense em algumas pessoas que lhe faltaram em certa maneira. Perdoou-as de verdade? Como atuaria Deus se o tratasse na forma que você o faz com outros?

5και ειπεν προς αυτους τις εξ υμων εξει φιλον και πορευσεται προς αυτον μεσονυκτιου και ειπη αυτω φιλε χρησον μοι τρεις αρτους

lc 18:1,8

6επειδη φιλος μου παρεγενετο εξ οδου προς με και ουκ εχω ο παραθησω αυτω

7κακεινος εσωθεν αποκριθεις ειπη μη μοι κοπους παρεχε ηδη η θυρα κεκλεισται και τα παιδια μου μετ εμου εις την κοιτην εισιν ου δυναμαι αναστας δουναι σοι

8λεγω υμιν ει και ου δωσει αυτω αναστας δια το ειναι αυτου φιλον δια γε την αναιδειαν αυτου εγερθεις δωσει αυτω οσων χρηζει

A persistência na oração supera nossa insensibilidade, não a de Deus. Praticar a persistência é mais que trocar nosso coração que o Do, permite-nos compreender e expressar a intensidade de nossa necessidade. A oração persistente nos ajuda a reconhecer a obra de Deus.

9καγω υμιν λεγω αιτειτε και δοθησεται υμιν ζητειτε και ευρησετε κρουετε και ανοιγησεται υμιν

10πας γαρ ο αιτων λαμβανει και ο ζητων ευρισκει και τω κρουοντι ανοιγησεται

11τινα δε υμων τον πατερα αιτησει ο υιος αρτον μη λιθον επιδωσει αυτω ει και ιχθυν μη αντι ιχθυος οφιν επιδωσει αυτω

is 49:15

mt 7:9

12η και εαν αιτηση ωον μη επιδωσει αυτω σκορπιον

ez 2:6

lc 10:19

ap 9:10

13ει ουν υμεις πονηροι υπαρχοντες οιδατε αγαθα δοματα διδοναι τοις τεκνοις υμων ποσω μαλλον ο πατηρ ο εξ ουρανου δωσει πνευμα αγιον τοις αιτουσιν αυτον

Bons pais cometem enganos e mesmo assim tratam bem a seus filhos. Quanto melhor nosso perfeito Pai celestial trata a seus filhos! O dom mais perfeito que deu é o Espírito Santo (Act 2:1-4), que prometeu dar a todos os crentes depois de sua morte, ressurreição e ascensão (Joh 15:26).

14και ην εκβαλλων δαιμονιον και αυτο ην κωφον εγενετο δε του δαιμονιου εξελθοντος ελαλησεν ο κωφος και εθαυμασαν οι οχλοι

mt 12:22,24

mt 9:32,34

mc 7:32,37

15τινες δε εξ αυτων ειπον εν βεελζεβουλ αρχοντι των δαιμονιων εκβαλλει τα δαιμονια

16ετεροι δε πειραζοντες σημειον παρ αυτου εζητουν εξ ουρανου

17αυτος δε ειδως αυτων τα διανοηματα ειπεν αυτοις πασα βασιλεια εφ εαυτην διαμερισθεισα ερημουται και οικος επι οικον πιπτει

18ει δε και ο σατανας εφ εαυτον διεμερισθη πως σταθησεται η βασιλεια αυτου οτι λεγετε εν βεελζεβουλ εκβαλλειν με τα δαιμονια

19ει δε εγω εν βεελζεβουλ εκβαλλω τα δαιμονια οι υιοι υμων εν τινι εκβαλλουσιν δια τουτο κριται υμων αυτοι εσονται

20ει δε εν δακτυλω θεου εκβαλλω τα δαιμονια αρα εφθασεν εφ υμας η βασιλεια του θεου

21οταν ο ισχυρος καθωπλισμενος φυλασση την εαυτου αυλην εν ειρηνη εστιν τα υπαρχοντα αυτου

mt 12:29

mc 3:27

22επαν δε ο ισχυροτερος αυτου επελθων νικηση αυτον την πανοπλιαν αυτου αιρει εφ η επεποιθει και τα σκυλα αυτου διαδιδωσιν

23ο μη ων μετ εμου κατ εμου εστιν και ο μη συναγων μετ εμου σκορπιζει

24οταν το ακαθαρτον πνευμα εξελθη απο του ανθρωπου διερχεται δι ανυδρων τοπων ζητουν αναπαυσιν και μη ευρισκον λεγει υποστρεψω εις τον οικον μου οθεν εξηλθον

25και ελθον ευρισκει σεσαρωμενον και κεκοσμημενον

26τοτε πορευεται και παραλαμβανει επτα ετερα πνευματα πονηροτερα εαυτου και εισελθοντα κατοικει εκει και γινεται τα εσχατα του ανθρωπου εκεινου χειρονα των πρωτων

27εγενετο δε εν τω λεγειν αυτον ταυτα επαρασα τις γυνη φωνην εκ του οχλου ειπεν αυτω μακαρια η κοιλια η βαστασασα σε και μαστοι ους εθηλασας

28αυτος δε ειπεν μενουνγε μακαριοι οι ακουοντες τον λογον του θεου και φυλασσοντες αυτον

29των δε οχλων επαθροιζομενων ηρξατο λεγειν η γενεα αυτη πονηρα εστιν σημειον επιζητει και σημειον ου δοθησεται αυτη ει μη το σημειον ιωνα του προφητου

30καθως γαρ εγενετο ιωνας σημειον τοις νινευιταις ουτως εσται και ο υιος του ανθρωπου τη γενεα ταυτη

31βασιλισσα νοτου εγερθησεται εν τη κρισει μετα των ανδρων της γενεας ταυτης και κατακρινει αυτους οτι ηλθεν εκ των περατων της γης ακουσαι την σοφιαν σολομωντος και ιδου πλειον σολομωντος ωδε

32ανδρες νινευι αναστησονται εν τη κρισει μετα της γενεας ταυτης και κατακρινουσιν αυτην οτι μετενοησαν εις το κηρυγμα ιωνα και ιδου πλειον ιωνα ωδε

33ουδεις δε λυχνον αψας εις κρυπτον τιθησιν ουδε υπο τον μοδιον αλλ επι την λυχνιαν ινα οι εισπορευομενοι το φεγγος βλεπωσιν

34ο λυχνος του σωματος εστιν ο οφθαλμος οταν ουν ο οφθαλμος σου απλους η και ολον το σωμα σου φωτεινον εστιν επαν δε πονηρος η και το σωμα σου σκοτεινον

35σκοπει ουν μη το φως το εν σοι σκοτος εστιν

36ει ουν το σωμα σου ολον φωτεινον μη εχον τι μερος σκοτεινον εσται φωτεινον ολον ως οταν ο λυχνος τη αστραπη φωτιζη σε

37εν δε τω λαλησαι ηρωτα αυτον φαρισαιος τις οπως αριστηση παρ αυτω εισελθων δε ανεπεσεν

lc 7:36

lc 14:1

1co 9:19,23

38ο δε φαρισαιος ιδων εθαυμασεν οτι ου πρωτον εβαπτισθη προ του αριστου

mt 15:2,3

mc 7:2,5

jo 3:25

39ειπεν δε ο κυριος προς αυτον νυν υμεις οι φαρισαιοι το εξωθεν του ποτηριου και του πινακος καθαριζετε το δε εσωθεν υμων γεμει αρπαγης και πονηριας

40αφρονες ουχ ο ποιησας το εξωθεν και το εσωθεν εποιησεν

41πλην τα ενοντα δοτε ελεημοσυνην και ιδου παντα καθαρα υμιν εστιν

Aos fariseus adoravam pensar que eram puros, mas sua mesquinharia para Deus e os pobres demonstrou que não eram tão puros como pensavam. Como usa você os recursos que Deus lhe confiou? É generoso com as necessidades que há a seu redor? A generosidade revela muito a respeito da pureza de seu coração.

42αλλ ουαι υμιν τοις φαρισαιοις οτι αποδεκατουτε το ηδυοσμον και το πηγανον και παν λαχανον και παρερχεσθε την κρισιν και την αγαπην του θεου ταυτα εδει ποιησαι κακεινα μη αφιεναι

É fácil racionalizar para não ajudar a outros com a desculpa de que já demos à igreja, entretanto um que segue ao Jesus deve compartilhar com os necessitados. Embora o dízimo é importante para a vida da igreja, nossa compaixão não deve deter-se ali. Sempre que pudermos, devemos ajudar.

43ουαι υμιν τοις φαρισαιοις οτι αγαπατε την πρωτοκαθεδριαν εν ταις συναγωγαις και τους ασπασμους εν ταις αγοραις

44ουαι υμιν γραμματεις και φαρισαιοι υποκριται οτι εστε ως τα μνημεια τα αδηλα και οι ανθρωποι οι περιπατουντες επανω ουκ οιδασιν

A Lei do Antigo Testamento diz que uma pessoa que touca um cadáver se considera imunda (Num 19:16). Jesus acusou aos fariseus de converter a outros homens em imundos por sua podridão espiritual. Como cadáveres ocultos na terra, corrompiam a cada pessoa que entrava em contato com eles.

45αποκριθεις δε τις των νομικων λεγει αυτω διδασκαλε ταυτα λεγων και ημας υβριζεις

46ο δε ειπεν και υμιν τοις νομικοις ουαι οτι φορτιζετε τους ανθρωπους φορτια δυσβαστακτα και αυτοι ενι των δακτυλων υμων ου προσψαυετε τοις φορτιοις

Estas "cargas" eram os detalhes que os fariseus adicionavam à Lei de Deus. Ao mandamento: "te lembre do dia de repouso para santificá-lo" (Exo 20:8), por exemplo, adicionaram-lhe instruções relacionadas com a distância que podia percorrer uma pessoa no dia de repouso, que classes de nós atar e que peso levar. Sanar a uma pessoa se considerava obra ilegítima no dia de repouso, em troca se permitia resgatar ao animal apanhado (Exo 14:5). Não terá que surpreender-se de que Jesus condenasse os acréscimos da Lei.

47ουαι υμιν οτι οικοδομειτε τα μνημεια των προφητων οι δε πατερες υμων απεκτειναν αυτους

mt 23:29,33

at 7:51

1ts 2:15

48αρα μαρτυρειτε και συνευδοκειτε τοις εργοις των πατερων υμων οτι αυτοι μεν απεκτειναν αυτους υμεις δε οικοδομειτε αυτων τα μνημεια

49δια τουτο και η σοφια του θεου ειπεν αποστελω εις αυτους προφητας και αποστολους και εξ αυτων αποκτενουσιν και εκδιωξουσιν

Através da história, aos profetas de Deus lhes perseguiu e assassinou. Mas esta geração rechaçava a alguém que era mais que um profeta, rechaçava a Deus mesmo. Esta referência não é do Antigo Testamento. Jesus profetizava uma mensagem de Deus.

50ινα εκζητηθη το αιμα παντων των προφητων το εκχυνομενον απο καταβολης κοσμου απο της γενεας ταυτης

51απο του αιματος αβελ εως του αιματος ζαχαριου του απολομενου μεταξυ του θυσιαστηριου και του οικου ναι λεγω υμιν εκζητηθησεται απο της γενεας ταυτης

A morte do Abel se narra em Gen 4:8. se desejar mais informação a respeito do Abel, veja-se Gen 4:8 e seu perfil em Gênese 6. A morte do profeta Zacarías se descreve em 2Ch 24:20-22 (o último livro do canon hebreu). por que estes pecados se adjudicam contra esta geração em particular? Porque rechaçou a Cristo na carne, a quem toda sua história e profecia apontavam.

52ουαι υμιν τοις νομικοις οτι ηρατε την κλειδα της γνωσεως αυτοι ουκ εισηλθετε και τους εισερχομενους εκωλυσατε

Como estes intérpretes da Lei tiraram "a chave da ciência"? Mediante as interpretações errôneas das Escrituras e as coisas que acrescentavam obtiveram que a verdade de Deus fora difícil de compreender e praticar. Mais ainda, eram maus exemplos ao defender argumentos que puseram em lugar de outros. Apanhados em uma religião de sua manufatura, já não podiam guiar ao povo para Deus. Fecharam-lhe às pessoas a porta do amor de Deus e atiraram longe a chave.

53λεγοντος δε αυτου ταυτα προς αυτους ηρξαντο οι γραμματεις και οι φαρισαιοι δεινως ενεχειν και αποστοματιζειν αυτον περι πλειονων

54ενεδρευοντες αυτον και ζητουντες θηρευσαι τι εκ του στοματος αυτου ινα κατηγορησωσιν αυτου