Hebreus 7

1ουτος γαρ ο μελχισεδεκ βασιλευς σαλημ ιερευς του θεου του υψιστου ο συναντησας αβρααμ υποστρεφοντι απο της κοπης των βασιλεων και ευλογησας αυτον

2ω και δεκατην απο παντων εμερισεν αβρααμ πρωτον μεν ερμηνευομενος βασιλευς δικαιοσυνης επειτα δε και βασιλευς σαλημ ο εστιν βασιλευς ειρηνης

gn 28:22

O escritor de Hebreus usa esta história de Gen 14:18-20 para mostrar que Cristo é até maior que Abraão, pai da nação judia, e Leví (descendente do Abraão). portanto, o sacerdócio judeu (formado pela descendência do Leví) foi inferior ao sacerdócio do Melquisedec (um tipo do sacerdócio de Cristo).

3απατωρ αμητωρ αγενεαλογητος μητε αρχην ημερων μητε ζωης τελος εχων αφωμοιωμενος δε τω υιω του θεου μενει ιερευς εις το διηνεκες

4θεωρειτε δε πηλικος ουτος ω και δεκατην αβρααμ εδωκεν εκ των ακροθινιων ο πατριαρχης

5και οι μεν εκ των υιων λευι την ιερατειαν λαμβανοντες εντολην εχουσιν αποδεκατουν τον λαον κατα τον νομον τουτ εστιν τους αδελφους αυτων καιπερ εξεληλυθοτας εκ της οσφυος αβρααμ

6ο δε μη γενεαλογουμενος εξ αυτων δεδεκατωκεν τον αβρααμ και τον εχοντα τας επαγγελιας ευλογηκεν

7χωρις δε πασης αντιλογιας το ελαττον υπο του κρειττονος ευλογειται

"O menor é bento pelo major" significa que uma pessoa que tem o poder para benzer é sempre maior que a pessoa a qual benze.

8και ωδε μεν δεκατας αποθνησκοντες ανθρωποι λαμβανουσιν εκει δε μαρτυρουμενος οτι ζη

9και ως επος ειπειν δια αβρααμ και λευι ο δεκατας λαμβανων δεδεκατωται

gn 14:20

rm 5:12

hb 7:4

10ετι γαρ εν τη οσφυι του πατρος ην οτε συνηντησεν αυτω ο μελχισεδεκ

11ει μεν ουν τελειωσις δια της λευιτικης ιερωσυνης ην ο λαος γαρ επ αυτη νενομοθετητο τις ετι χρεια κατα την ταξιν μελχισεδεκ ετερον ανιστασθαι ιερεα και ου κατα την ταξιν ααρων λεγεσθαι

12μετατιθεμενης γαρ της ιερωσυνης εξ αναγκης και νομου μεταθεσις γινεται

13εφ ον γαρ λεγεται ταυτα φυλης ετερας μετεσχηκεν αφ ης ουδεις προσεσχηκεν τω θυσιαστηριω

14προδηλον γαρ οτι εξ ιουδα ανατεταλκεν ο κυριος ημων εις ην φυλην ουδεν περι ιερωσυνης μωσης ελαλησεν

15και περισσοτερον ετι καταδηλον εστιν ει κατα την ομοιοτητα μελχισεδεκ ανισταται ιερευς ετερος

16ος ου κατα νομον εντολης σαρκικης γεγονεν αλλα κατα δυναμιν ζωης ακαταλυτου

17μαρτυρει γαρ οτι συ ιερευς εις τον αιωνα κατα την ταξιν μελχισεδεκ

18αθετησις μεν γαρ γινεται προαγουσης εντολης δια το αυτης ασθενες και ανωφελες

19ουδεν γαρ ετελειωσεν ο νομος επεισαγωγη δε κρειττονος ελπιδος δι ης εγγιζομεν τω θεω

20και καθ οσον ου χωρις ορκωμοσιας

21οι μεν γαρ χωρις ορκωμοσιας εισιν ιερεις γεγονοτες ο δε μετα ορκωμοσιας δια του λεγοντος προς αυτον ωμοσεν κυριος και ου μεταμεληθησεται συ ιερευς εις τον αιωνα κατα την ταξιν μελχισεδεκ

22κατα τοσουτον κρειττονος διαθηκης γεγονεν εγγυος ιησους

23και οι μεν πλειονες εισιν γεγονοτες ιερεις δια το θανατω κωλυεσθαι παραμενειν

1cr 6:3,14

ne 12:10,11

hb 7:8

24ο δε δια το μενειν αυτον εις τον αιωνα απαραβατον εχει την ιερωσυνην

25οθεν και σωζειν εις το παντελες δυναται τους προσερχομενους δι αυτου τω θεω παντοτε ζων εις το εντυγχανειν υπερ αυτων

Ninguém pode acrescentar ao que Jesucristo fez para nos salvar. Nossos pecados passados, pressente e futuros foram perdoados, e Jesucristo está com o Pai como um sinal de que nossos pecados foram perdoados. Se você for cristão, recorde que Cristo pagou o preço por seus pecados uma só vez para sempre (veja-se também 9.24-28).Como nosso Supremo Sacerdote, Cristo é nosso advogado, o mediador entre nós e Deus. O cuida de nossos interesses e intercede por nós ante Deus. O supremo sacerdote do Antigo Testamento se apresentava diante de Deus uma só vez ao ano para interceder pelo perdão dos pecados da nação; Cristo intercede por nós, diante de Deus, de modo permanente. A presença de Cristo no céu com o Pai nos assegura que nossos pecados foram pagos e perdoados (vejam-se Rom 8:33-34; Hb 2:17-18; Hb 4:15-16; Hb 9:24). Essa maravilhosa segurança nos libera de condenação e do temor a fracassar.

26τοιουτος γαρ ημιν επρεπεν αρχιερευς οσιος ακακος αμιαντος κεχωρισμενος απο των αμαρτωλων και υψηλοτερος των ουρανων γενομενος

27ος ουκ εχει καθ ημεραν αναγκην ωσπερ οι αρχιερεις προτερον υπερ των ιδιων αμαρτιων θυσιας αναφερειν επειτα των του λαου τουτο γαρ εποιησεν εφαπαξ εαυτον ανενεγκας

Nos tempos do Antigo Testamento, quando se sacrificavam os animais, lhes cortava em pedaços, lavavam-se as distintas partes, queimava-se a graxa, pulverizava-se o sangue e se cozia a carne. exigia-se o sangue como sacrifício pelos pecados, e Deus aceitava o sangue dos animais para cobrir os pecados das pessoas (Lev 17:11). Devido ao sistema expiatório, pelo general os israelitas estavam conscientes de que o pecado tem seu custo e que eram pecadores. Muitos dão por sentado a obra de Cristo na cruz. Não tomam em conta o muito que custou ao Jesucristo assegurar nosso perdão; custou-lhe a vida e uma separação temporária e dolorosa de seu Pai (1Pe 1:18-19).Pelo fato de que Cristo morreu uma vez e para sempre, o sistema expiatório chegou a seu fim. O perdoou os pecados passados, pressente e futuros. Os judeus não precisavam voltar para sistema antigo porque Cristo, o sacrifício perfeito, completou a obra de redenção. Você não tem que procurar outra via para obter o perdão de seus pecados. Cristo foi o sacrifício supremo em seu favor.

28ο νομος γαρ ανθρωπους καθιστησιν αρχιερεις εχοντας ασθενειαν ο λογος δε της ορκωμοσιας της μετα τον νομον υιον εις τον αιωνα τετελειωμενον

Na medida que entendemos melhor o sistema expiatório judeu, notamos que a morte do Jesucristo serve como perfeita expiação por nossos pecados. Sua morte traz consigo vida eterna. Quão endurecidos, quão frios, quão teimosos se acham os que se negam a aceitar o dom maior de Deus.