Atos 2

1και εν τω συμπληρουσθαι την ημεραν της πεντηκοστης ησαν απαντες ομοθυμαδον επι το αυτο

O Pentecostés, cinqüenta dias depois da Páscoa, lhe chamou também a Festa das Semanas. Esta foi uma das três maiores festas do ano (Deu 16:16), uma festa de agradecimento pelas colheitas. Ao Jesus o crucificaram na Páscoa e ascendeu quarenta dias depois de sua ressurreição. O Espírito Santo veio cinqüenta dias depois da ressurreição, dez dias depois da ascensão. Os judeus de diferentes nações se congregavam em Jerusalém para esta festa. O discurso do Pedro (Deu 2:14) deu-se a uma audiência internacional e o resultado foi uma colheita mundial de novos crentes, os primeiros convertidos ao cristianismo.

2και εγενετο αφνω εκ του ουρανου ηχος ωσπερ φερομενης πνοης βιαιας και επληρωσεν ολον τον οικον ου ησαν καθημενοι

3και ωφθησαν αυτοις διαμεριζομεναι γλωσσαι ωσει πυρος εκαθισεν τε εφ ενα εκαστον αυτων

4και επλησθησαν απαντες πνευματος αγιου και ηρξαντο λαλειν ετεραις γλωσσαις καθως το πνευμα εδιδου αυτοις αποφθεγγεσθαι

5ησαν δε εν ιερουσαλημ κατοικουντες ιουδαιοι ανδρες ευλαβεις απο παντος εθνους των υπο τον ουρανον

6γενομενης δε της φωνης ταυτης συνηλθεν το πληθος και συνεχυθη οτι ηκουον εις εκαστος τη ιδια διαλεκτω λαλουντων αυτων

7εξισταντο δε παντες και εθαυμαζον λεγοντες προς αλληλους ουκ ιδου παντες ουτοι εισιν οι λαλουντες γαλιλαιοι

8και πως ημεις ακουομεν εκαστος τη ιδια διαλεκτω ημων εν η εγεννηθημεν

9παρθοι και μηδοι και ελαμιται και οι κατοικουντες την μεσοποταμιαν ιουδαιαν τε και καππαδοκιαν ποντον και την ασιαν

10φρυγιαν τε και παμφυλιαν αιγυπτον και τα μερη της λιβυης της κατα κυρηνην και οι επιδημουντες ρωμαιοι ιουδαιοι τε και προσηλυτοι

11κρητες και αραβες ακουομεν λαλουντων αυτων ταις ημετεραις γλωσσαις τα μεγαλεια του θεου

12εξισταντο δε παντες και διηπορουν αλλος προς αλλον λεγοντες τι αν θελοι τουτο ειναι

13ετεροι δε χλευαζοντες ελεγον οτι γλευκους μεμεστωμενοι εισιν

14σταθεις δε πετρος συν τοις ενδεκα επηρεν την φωνην αυτου και απεφθεγξατο αυτοις ανδρες ιουδαιοι και οι κατοικουντες ιερουσαλημ απαντες τουτο υμιν γνωστον εστω και ενωτισασθε τα ρηματα μου

Pedro diz às pessoas por que devem escutar aos crentes: porque as profecias do Antigo Testamento se cumpririam por completo no Jesus (2.14-21), porque Jesus é o Messías (2.25-36) e porque o Cristo ressuscitado poderia trocar suas vidas (2.37-40).

15ου γαρ ως υμεις υπολαμβανετε ουτοι μεθυουσιν εστιν γαρ ωρα τριτη της ημερας

1sm 1:15

mt 20:3

1ts 5:5,8

A resposta do Pedro à acusação de que estavam ébrios (2.13) foi que era muito cedo para isso.

16αλλα τουτο εστιν το ειρημενον δια του προφητου ιωηλ

jl 2:28,32

17και εσται εν ταις εσχαταις ημεραις λεγει ο θεος εκχεω απο του πνευματος μου επι πασαν σαρκα και προφητευσουσιν οι υιοι υμων και αι θυγατερες υμων και οι νεανισκοι υμων ορασεις οψονται και οι πρεσβυτεροι υμων ενυπνια ενυπνιασθησονται

18και γε επι τους δουλους μου και επι τας δουλας μου εν ταις ημεραις εκειναις εκχεω απο του πνευματος μου και προφητευσουσιν

19και δωσω τερατα εν τω ουρανω ανω και σημεια επι της γης κατω αιμα και πυρ και ατμιδα καπνου

jl 2:30,31

sf 1:14,18

ml 4:1,6

20ο ηλιος μεταστραφησεται εις σκοτος και η σεληνη εις αιμα πριν η ελθειν την ημεραν κυριου την μεγαλην και επιφανη

21και εσται πας ος αν επικαλεσηται το ονομα κυριου σωθησεται

22ανδρες ισραηλιται ακουσατε τους λογους τουτους ιησουν τον ναζωραιον ανδρα απο του θεου αποδεδειγμενον εις υμας δυναμεσιν και τερασιν και σημειοις οις εποιησεν δι αυτου ο θεος εν μεσω υμων καθως και αυτοι οιδατε

23τουτον τη ωρισμενη βουλη και προγνωσει του θεου εκδοτον λαβοντες δια χειρων ανομων προσπηξαντες ανειλετε

Tudo o que aconteceu ao Jesus estava sob o controle de Deus. Seu plano nunca o interrompeu o governador romano nem algum oficial judeu. Isto sobre tudo animou aos que enfrentaram opressões durante o tempo da igreja primitiva.

24ον ο θεος ανεστησεν λυσας τας ωδινας του θανατου καθοτι ουκ ην δυνατον κρατεισθαι αυτον υπ αυτου

Pedro começou com uma proclamação pública da ressurreição, em um tempo em que isto podia verificar-se mediante muitos testemunhas. Esta foi uma declaração enérgica porque muitas das pessoas que escutavam ao Pedro estiveram em Jerusalém cinqüenta dias antes da Páscoa e possivelmente viram ou ouviram a respeito da crucificação deste "grande professor". A ressurreição do Jesus foi o último sinal de que tudo o que disse a respeito de si mesmo era verdade. Sem a ressurreição não teríamos razão para acreditar no Jesus (1Co 15:14).

25δαβιδ γαρ λεγει εις αυτον προωρωμην τον κυριον ενωπιον μου δια παντος οτι εκ δεξιων μου εστιν ινα μη σαλευθω

26δια τουτο ευφρανθη η καρδια μου και ηγαλλιασατο η γλωσσα μου ετι δε και η σαρξ μου κατασκηνωσει επ ελπιδι

27οτι ουκ εγκαταλειψεις την ψυχην μου εις αδου ουδε δωσεις τον οσιον σου ιδειν διαφθοραν

28εγνωρισας μοι οδους ζωης πληρωσεις με ευφροσυνης μετα του προσωπου σου

29ανδρες αδελφοι εξον ειπειν μετα παρρησιας προς υμας περι του πατριαρχου δαβιδ οτι και ετελευτησεν και εταφη και το μνημα αυτου εστιν εν ημιν αχρι της ημερας ταυτης

30προφητης ουν υπαρχων και ειδως οτι ορκω ωμοσεν αυτω ο θεος εκ καρπου της οσφυος αυτου το κατα σαρκα αναστησειν τον χριστον καθισαι επι του θρονου αυτου

31προιδων ελαλησεν περι της αναστασεως του χριστου οτι ου κατελειφθη η ψυχη αυτου εις αδου ουδε η σαρξ αυτου ειδεν διαφθοραν

32τουτον τον ιησουν ανεστησεν ο θεος ου παντες ημεις εσμεν μαρτυρες

33τη δεξια ουν του θεου υψωθεις την τε επαγγελιαν του αγιου πνευματος λαβων παρα του πατρος εξεχεεν τουτο ο νυν υμεις βλεπετε και ακουετε

"derramou isto que vós vêem e ouvem" poderia ser parafraseado: "deu ao Jesus a autoridade de enviar o Espírito Santo com os resultados que vêem e ouvem hoje".

34ου γαρ δαβιδ ανεβη εις τους ουρανους λεγει δε αυτος ειπεν ο κυριος τω κυριω μου καθου εκ δεξιων μου

35εως αν θω τους εχθρους σου υποποδιον των ποδων σου

36ασφαλως ουν γινωσκετω πας οικος ισραηλ οτι και κυριον και χριστον αυτον ο θεος εποιησεν τουτον τον ιησουν ον υμεις εσταυρωσατε

37ακουσαντες δε κατενυγησαν τη καρδια ειπον τε προς τον πετρον και τους λοιπους αποστολους τι ποιησομεν ανδρες αδελφοι

Depois do capitalista e ungida mensagem do Pedro, a gente se comoveu profundamente e perguntou: "O que faremos?" Esta é uma pergunta básica que devemos nos fazer. Não é suficiente sentir tristeza por nossos pecados, devemos permitir a Deus que os perdoe e logo devemos viver como perdoados. Falou-lhe Deus mediante sua Palavra ou outros crentes? Como a audiência do Pedro, lhe pergunte a Deus o que deve fazer e logo obedeça.

38πετρος δε εφη προς αυτους μετανοησατε και βαπτισθητω εκαστος υμων επι τω ονοματι ιησου χριστου εις αφεσιν αμαρτιων και ληψεσθε την δωρεαν του αγιου πνευματος

39υμιν γαρ εστιν η επαγγελια και τοις τεκνοις υμων και πασιν τοις εις μακραν οσους αν προσκαλεσηται κυριος ο θεος ημων

40ετεροις τε λογοις πλειοσιν διεμαρτυρετο και παρεκαλει λεγων σωθητε απο της γενεας της σκολιας ταυτης

41οι μεν ουν ασμενως αποδεξαμενοι τον λογον αυτου εβαπτισθησαν και προσετεθησαν τη ημερα εκεινη ψυχαι ωσει τρισχιλιαι

42ησαν δε προσκαρτερουντες τη διδαχη των αποστολων και τη κοινωνια και τη κλασει του αρτου και ταις προσευχαις

"O partimiento do pão" se refere às reuniões de comunhão que se celebravam em memória do Jesus e se organizavam tomando como patrão a Ultima Jantar que Jesus celebrou com seus discípulos antes de sua morte (Mat 26:26-29).

43εγενετο δε παση ψυχη φοβος πολλα τε τερατα και σημεια δια των αποστολων εγινετο

44παντες δε οι πιστευοντες ησαν επι το αυτο και ειχον απαντα κοινα

Ao reconhecer aos outros crentes como irmãos na família de Deus, os cristãos em Jerusalém comunicaram o que tinham de maneira que todos se beneficiassem com as bênções de Deus. É uma tentação, sobre tudo se possuirmos riquezas materiais, nos apartar os uns dos outros, cada um cuidando o seu, suprindo e desfrutando de seu pequeno mundo. Mas como parte da família espiritual de Deus, temos a responsabilidade de nos ajudar mutuamente quando for possível. A família de Deus trabalha melhor quando seus membros o fazem juntos.

45και τα κτηματα και τας υπαρξεις επιπρασκον και διεμεριζον αυτα πασιν καθοτι αν τις χρειαν ειχεν

46καθ ημεραν τε προσκαρτερουντες ομοθυμαδον εν τω ιερω κλωντες τε κατ οικον αρτον μετελαμβανον τροφης εν αγαλλιασει και αφελοτητι καρδιας

Uma errônea concepção comum a respeito dos primeiros cristãos (que eram judeus) foi o rechaço à religião judia. Entretanto, estes crentes viram a mensagem do Jesus e sua ressurreição como o cumprimento de tudo o que sabiam e acreditavam do Antigo Testamento. Os judeus crentes ao princípio não se separaram do resto de sua comunidade. Seguiam assistindo ao templo e às sinagogas para adorar e receber instrução da Palavra de Deus. Mas sua crença no Jesus motivou grande fricção judeus que não acreditavam que Jesus era o Messías. Os judeus crentes se viram obrigados a reunir-se em lares privados, para a comunhão, oração e ensino a respeito do Jesus. A finais do primeiro século, expulsaram a muitos desses judeus crentes das sinagogas.

47αινουντες τον θεον και εχοντες χαριν προς ολον τον λαον ο δε κυριος προσετιθει τους σωζομενους καθ ημεραν τη εκκλησια