2 Coríntios 7

1ταυτας ουν εχοντες τας επαγγελιας αγαπητοι καθαρισωμεν εαυτους απο παντος μολυσμου σαρκος και πνευματος επιτελουντες αγιωσυνην εν φοβω θεου

Nossa limpeza compreende uma ação dobro: nos apartar do pecado e nos voltar para Deus. "Aperfeiçoando a santidade" significava que os corintios não tinham nada que fazer com o paganismo. Eles fizeram um claro corte com o passado e entregaram só a Deus.

2χωρησατε ημας ουδενα ηδικησαμεν ουδενα εφθειραμεν ουδενα επλεονεκτησαμεν

3ου προς κατακρισιν λεγω προειρηκα γαρ οτι εν ταις καρδιαις ημων εστε εις το συναποθανειν και συζην

4πολλη μοι παρρησια προς υμας πολλη μοι καυχησις υπερ υμων πεπληρωμαι τη παρακλησει υπερπερισσευομαι τη χαρα επι παση τη θλιψει ημων

5και γαρ ελθοντων ημων εις μακεδονιαν ουδεμιαν εσχηκεν ανεσιν η σαρξ ημων αλλ εν παντι θλιβομενοι εξωθεν μαχαι εσωθεν φοβοι

Aqui Paulo resume a história que tinha posto a um lado em 2.13, onde indica que foi a Macedônia a procurar o Tito. Paulo ainda pensava que haviam muitos problemas que enfrentar; mas encontrou consolo e gozo no progresso do ministério.

6αλλ ο παρακαλων τους ταπεινους παρεκαλεσεν ημας ο θεος εν τη παρουσια τιτου

7ου μονον δε εν τη παρουσια αυτου αλλα και εν τη παρακλησει η παρεκληθη εφ υμιν αναγγελλων ημιν την υμων επιποθησιν τον υμων οδυρμον τον υμων ζηλον υπερ εμου ωστε με μαλλον χαρηναι

8οτι ει και ελυπησα υμας εν τη επιστολη ου μεταμελομαι ει και μετεμελομην βλεπω γαρ οτι η επιστολη εκεινη ει και προς ωραν ελυπησεν υμας

"A carta" se refere à terceira carta (ainda extraviada) que Paulo escreveu aos corintios. Aparentemente, é a que motivou o início da mudança na gente. Para maior explicação da ordem cronológica das cartas do Paulo a Corinto, veja-a primeiro nota a 1.1.

9νυν χαιρω ουχ οτι ελυπηθητε αλλ οτι ελυπηθητε εις μετανοιαν ελυπηθητε γαρ κατα θεον ινα εν μηδενι ζημιωθητε εξ ημων

10η γαρ κατα θεον λυπη μετανοιαν εις σωτηριαν αμεταμελητον κατεργαζεται η δε του κοσμου λυπη θανατον κατεργαζεται

"Porque a tristeza que é segundo Deus produz arrependimento para salvação" se refere à tristeza por nossos pecados que produzem uma mudança em nossa conduta. Muita gente se entristece só pelos efeitos de seus pecados ou por ter sido descobertos ("tristeza do mundo"). Compare o remorso do Pedro e seu arrependimento com a amargura e suicídio do Judas. Ambos negaram a Cristo. Alguém se arrependeu e foi restaurado à fé e ao serviço; o outro se tirou a vida.

11ιδου γαρ αυτο τουτο το κατα θεον λυπηθηναι υμας ποσην κατειργασατο υμιν σπουδην αλλα απολογιαν αλλα αγανακτησιν αλλα φοβον αλλα επιποθησιν αλλα ζηλον αλλ εκδικησιν εν παντι συνεστησατε εαυτους αγνους ειναι εν τω πραγματι

É dificultoso ser confrontados pelo pecado e muito mais o é nos liberar dele. Paulo felicita aos corintios por ter confrontado e resolvido os problemas que tiveram (veja-a nota a 2.5-11). Tende você a adotar uma posição defensiva quando é confrontado? Não permita que o orgulho evite que reconheça seu pecado. Aceite a confrontação como um meio para seu crescimento e faça tudo o que possa a fim de corrigir os problemas que o afetam.

12αρα ει και εγραψα υμιν ουχ εινεκεν του αδικησαντος ουδε εινεκεν του αδικηθεντος αλλ εινεκεν του φανερωθηναι την σπουδην {VAR1: υμων } {VAR2: ημων } την υπερ {VAR1: ημων } {VAR2: υμων } προς υμας ενωπιον του θεου

13δια τουτο παρακεκλημεθα επι τη παρακλησει υμων περισσοτερως δε μαλλον εχαρημεν επι τη χαρα τιτου οτι αναπεπαυται το πνευμα αυτου απο παντων υμων

rm 15:32

rm 12:15

1co 13:5,7