2 Coríntios 2

εκρινα δε εμαυτω τουτο το μη παλιν ελθειν εν λυπη προς υμας
ει γαρ εγω λυπω υμας και τις εστιν ο ευφραινων με ει μη ο λυπουμενος εξ εμου
και εγραψα υμιν τουτο αυτο ινα μη ελθων λυπην εχω αφ ων εδει με χαιρειν πεποιθως επι παντας υμας οτι η εμη χαρα παντων υμων εστιν
εκ γαρ πολλης θλιψεως και συνοχης καρδιας εγραψα υμιν δια πολλων δακρυων ουχ ινα λυπηθητε αλλα την αγαπην ινα γνωτε ην εχω περισσοτερως εις υμας
ει δε τις λελυπηκεν ουκ εμε λελυπηκεν αλλ απο μερους ινα μη επιβαρω παντας υμας
*
Refere-se provavelmente ao caso de incesto mencionado em 1 Coríntios 5:1-5. Paulo pede clemência após o arrependimento do ofensor, mostrando evolução na abordagem disciplinar da igreja primitiva.
ικανον τω τοιουτω η επιτιμια αυτη η υπο των πλειονων
*
A 'repreensão por muitos' segue o processo disciplinar de Mateus 18:15-17. A menção de 'muitos' sugere que a correção foi comunitária, não apenas de líderes.
ωστε τουναντιον μαλλον υμας χαρισασθαι και παρακαλεσαι μηπως τη περισσοτερα λυπη καταποθη ο τοιουτος
διο παρακαλω υμας κυρωσαι εις αυτον αγαπην
εις τουτο γαρ και εγραψα ινα γνω την δοκιμην υμων ει εις παντα υπηκοοι εστε
ω δε τι χαριζεσθε και εγω και γαρ εγω ει τι κεχαρισμαι ω κεχαρισμαι δι υμας εν προσωπω χριστου
*
A exigência de perdão radical visa evitar divisões (Efésios 4:32). A menção a Satanás reflete a crença em forças espirituais atuando através de conflitos humanos (2 Coríntios 2:11).
ινα μη πλεονεκτηθωμεν υπο του σατανα ου γαρ αυτου τα νοηματα αγνοουμεν
*
Os 'ardis de Satanás' incluem acusações falsas e exploração de mágoas (1 Pedro 5:8). Paulo alerta sobre consequências espirituais de disputas não resolvidas.
ελθων δε εις την τρωαδα εις το ευαγγελιον του χριστου και θυρας μοι ανεωγμενης εν κυριω
ουκ εσχηκα ανεσιν τω πνευματι μου τω μη ευρειν με τιτον τον αδελφον μου αλλα αποταξαμενος αυτοις εξηλθον εις μακεδονιαν
τω δε θεω χαρις τω παντοτε θριαμβευοντι ημας εν τω χριστω και την οσμην της γνωσεως αυτου φανερουντι δι ημων εν παντι τοπω
*
Metáfora do triunfo romano: prisioneiros de guerra marchavam dispersando incenso. Para cristãos, o evangelho é fragrância de vitória (Colossenses 2:15). Arqueologia confirma o uso de procissões triunfais no século I.
οτι χριστου ευωδια εσμεν τω θεω εν τοις σωζομενοις και εν τοις απολλυμενοις
οις μεν οσμη θανατου εις θανατον οις δε οσμη ζωης εις ζωην και προς ταυτα τις ικανος
*
Contraste radical entre aceitação/rejeição do evangelho. A pergunta 'quem é idôneo?' introduz o tema da suficiência divina desenvolvido em 2 Coríntios 3:5-6.
ου γαρ εσμεν ως οι πολλοι καπηλευοντες τον λογον του θεου αλλ ως εξ ειλικρινειας αλλ ως εκ θεου κατενωπιον του θεου εν χριστω λαλουμεν
*
Crítica a pregadores itinerantes que adulteravam a mensagem por ganho. Papiros do século I (como P46) confirmam que mercenarismo religioso era comum no mundo greco-romano.