1 Pedro 4

1χριστου ουν παθοντος υπερ ημων σαρκι και υμεις την αυτην εννοιαν οπλισασθε οτι ο παθων εν σαρκι πεπαυται αμαρτιας

2εις το μηκετι ανθρωπων επιθυμιαις αλλα θεληματι θεου τον επιλοιπον εν σαρκι βιωσαι χρονον

sl 143:10

3αρκετος γαρ ημιν ο παρεληλυθως χρονος του βιου το θελημα των εθνων κατεργασασθαι πεπορευμενους εν ασελγειαις επιθυμιαις οινοφλυγιαις κωμοις ποτοις και αθεμιτοις ειδωλολατρειαις

4εν ω ξενιζονται μη συντρεχοντων υμων εις την αυτην της ασωτιας αναχυσιν βλασφημουντες

5οι αποδωσουσιν λογον τω ετοιμως εχοντι κριναι ζωντας και νεκρους

O fundamento da salvação é que acreditamos no Jesucristo (Act 16:31), mas o fundamento para o julgamento é como vivemos. Os que perseguem estão condenados ao castigo quando estiverem diante de Deus. Entretanto, os crentes não têm nada que temer, porque Jesucristo será o Juiz de todos (Joh 5:22; 2Ti 4:1).

6εις τουτο γαρ και νεκροις ευηγγελισθη ινα κριθωσιν μεν κατα ανθρωπους σαρκι ζωσιν δε κατα θεον πνευματι

7παντων δε το τελος ηγγικεν σωφρονησατε ουν και νηψατε εις τας προσευχας

8προ παντων δε την εις εαυτους αγαπην εκτενη εχοντες οτι {VAR2: η } αγαπη καλυψει πληθος αμαρτιων

9φιλοξενοι εις αλληλους ανευ γογγυσμων

Para mais informação sobre a hospitalidade, veja-a nota em Rom 12:13.

10εκαστος καθως ελαβεν χαρισμα εις εαυτους αυτο διακονουντες ως καλοι οικονομοι ποικιλης χαριτος θεου

11ει τις λαλει ως λογια θεου ει τις διακονει ως εξ ισχυος ης χορηγει ο θεος ινα εν πασιν δοξαζηται ο θεος δια ιησου χριστου ω εστιν η δοξα και το κρατος εις τους αιωνας των αιωνων αμην

Como é glorificado Deus quando usamos nossos dons? Quando os usamos como O indica, para ajudar a outros, eles verão o Jesucristo em nós e o elogiarão pela ajuda que recebam. Pedro pôde ter estado pensando nas palavras do Jesus: "Assim ilumine sua luz diante dos homens, para que vejam suas boas obras e glorifiquem a seu Pai que está nos céus" (Mat 5:16).

12αγαπητοι μη ξενιζεσθε τη εν υμιν πυρωσει προς πειρασμον υμιν γινομενη ως ξενου υμιν συμβαινοντος

13αλλα καθο κοινωνειτε τοις του χριστου παθημασιν χαιρετε ινα και εν τη αποκαλυψει της δοξης αυτου χαρητε αγαλλιωμενοι

14ει ονειδιζεσθε εν ονοματι χριστου μακαριοι οτι το της δοξης και το του θεου πνευμα εφ υμας αναπαυεται κατα μεν αυτους βλασφημειται κατα δε υμας δοξαζεται

15μη γαρ τις υμων πασχετω ως φονευς η κλεπτης η κακοποιος η ως αλλοτριοεπισκοπος

16ει δε ως χριστιανος μη αισχυνεσθω δοξαζετω δε τον θεον εν τω μερει τουτω

Não é vergonhoso sofrer por ser cristão. Quando Pedro e João foram perseguidos por pregar as boas novas, regozijaram-se porque essa perseguição era uma marca da aprovação de Deus por seu trabalho (Act 5:41). Não procure sofrer, e não tente evitá-lo. Em seu lugar, mantenha-se fazendo o que é correto sem importar o sofrimento que possa trazer consigo.

17οτι ο καιρος του αρξασθαι το κριμα απο του οικου του θεου ει δε πρωτον αφ ημων τι το τελος των απειθουντων τω του θεου ευαγγελιω

18και ει ο δικαιος μολις σωζεται ο ασεβης και αμαρτωλος που φανειται

19ωστε και οι πασχοντες κατα το θελημα του θεου ως πιστω κτιστη παρατιθεσθωσαν τας ψυχας εαυτων εν αγαθοποιια

Deus criou o mundo e foi fiel ao ordená-lo e mantê-lo da criação. Como sabemos que O é fiel, também podemos estar seguros de que nosso Senhor cumprirá suas promessas em nós. Se Deus pode controlar as forças da natureza, com toda segurança O pode nos ver mediante as provas que confrontamos.