1 Coríntios 14

1διωκετε την αγαπην ζηλουτε δε τα πνευματικα μαλλον δε ινα προφητευητε

A profecia pode envolver acontecimentos futuros mas seu propósito central é comunicar a Palavra de Deus às pessoas, provendo discernimento, precaução, correção e estímulo.

2ο γαρ λαλων γλωσση ουκ ανθρωποις λαλει αλλα τω θεω ουδεις γαρ ακουει πνευματι δε λαλει μυστηρια

O dom de falar em línguas foi motivo de preocupação da igreja em Corinto porque causava desordem na adoração. O falar em línguas é um dom legítimo do Espírito Santo mas os crentes corintios o estavam usando como um signo de superioridade espiritual antes que como um meio de unidade espiritual. Os dons espirituais são de benefício só quando se usam apropiadamente para ajudar a todos na igreja. Não os exercitamos para nos fazer sentir bem.Paulo dá vários pontos em relação com o falar em línguas: (1) é um dom espiritual de Deus (14.2); (2) é um dom desejável apesar de que não é um requisito de fé (12.28-31); (3) é menos importante que a profecia e o ensino (14.4). Embora Paulo mesmo falava em línguas, dá maior prioridade à profecia (ensino) porque beneficia a toda a congregação, enquanto que o falar em línguas beneficia prioritariamente ao que o pratica. O culto público deve ser compreensível e benéfico a toda a igreja.

3ο δε προφητευων ανθρωποις λαλει οικοδομην και παρακλησιν και παραμυθιαν

4ο λαλων γλωσση εαυτον οικοδομει ο δε προφητευων εκκλησιαν οικοδομει

5θελω δε παντας υμας λαλειν γλωσσαις μαλλον δε ινα προφητευητε μειζων γαρ ο προφητευων η ο λαλων γλωσσαις εκτος ει μη διερμηνευη ινα η εκκλησια οικοδομην λαβη

6νυνι δε αδελφοι εαν ελθω προς υμας γλωσσαις λαλων τι υμας ωφελησω εαν μη υμιν λαλησω η εν αποκαλυψει η εν γνωσει η εν προφητεια η εν διδαχη

7ομως τα αψυχα φωνην διδοντα ειτε αυλος ειτε κιθαρα εαν διαστολην τοις φθογγοις μη δω πως γνωσθησεται το αυλουμενον η το κιθαριζομενον

8και γαρ εαν αδηλον φωνην σαλπιγξ δω τις παρασκευασεται εις πολεμον

9ουτως και υμεις δια της γλωσσης εαν μη ευσημον λογον δωτε πως γνωσθησεται το λαλουμενον εσεσθε γαρ εις αερα λαλουντες

1co 9:26

10τοσαυτα ει τυχοι γενη φωνων εστιν εν κοσμω και ουδεν {VAR1: αυτων } αφωνον

11εαν ουν μη ειδω την δυναμιν της φωνης εσομαι τω λαλουντι βαρβαρος και ο λαλων εν εμοι βαρβαρος

12ουτως και υμεις επει ζηλωται εστε πνευματων προς την οικοδομην της εκκλησιας ζητειτε ινα περισσευητε

13διοπερ ο λαλων γλωσση προσευχεσθω ινα διερμηνευη

14εαν γαρ προσευχωμαι γλωσση το πνευμα μου προσευχεται ο δε νους μου ακαρπος εστιν

1co 14:15,16

1co 14:19

1co 14:2

15τι ουν εστιν προσευξομαι τω πνευματι προσευξομαι δε και τω νοι ψαλω τω πνευματι ψαλω δε και τω νοι

Há um lugar adequado para o intelecto da cristandade. Tanto na oração como no canto, a mente e o espírito se envolvem. Ao cantar podemos pensar no significado das palavras. Quando derrubamos nossos sentimentos a Deus em oração, não fechamos nossa capacidade de pensar. Os verdadeiros cristãos não são intelectuais estéreis nem emocionalistas irrefletidos. Vejam-se também Eph 1:17-18; Phi 1:9-11; Col 1:9.

16επει εαν ευλογησης τω πνευματι ο αναπληρων τον τοπον του ιδιωτου πως ερει το αμην επι τη ση ευχαριστια επειδη τι λεγεις ουκ οιδεν

17συ μεν γαρ καλως ευχαριστεις αλλ ο ετερος ουκ οικοδομειται

1co 14:6

1co 14:4

18ευχαριστω τω θεω μου παντων υμων μαλλον γλωσσαις λαλων

1co 4:7

1co 1:4,6

19αλλ εν εκκλησια θελω πεντε λογους δια του νοος μου λαλησαι ινα και αλλους κατηχησω η μυριους λογους εν γλωσση

1co 14:21,22

1co 14:4

20αδελφοι μη παιδια γινεσθε ταις φρεσιν αλλα τη κακια νηπιαζετε ταις δε φρεσιν τελειοι γινεσθε

21εν τω νομω γεγραπται οτι εν ετερογλωσσοις και εν χειλεσιν ετεροις λαλησω τω λαω τουτω και ουδ ουτως εισακουσονται μου λεγει κυριος

22ωστε αι γλωσσαι εις σημειον εισιν ου τοις πιστευουσιν αλλα τοις απιστοις η δε προφητεια ου τοις απιστοις αλλα τοις πιστευουσιν

23εαν ουν συνελθη η εκκλησια ολη επι το αυτο και παντες γλωσσαις λαλωσιν εισελθωσιν δε ιδιωται η απιστοι ουκ ερουσιν οτι μαινεσθε

24εαν δε παντες προφητευωσιν εισελθη δε τις απιστος η ιδιωτης ελεγχεται υπο παντων ανακρινεται υπο παντων

25και ουτως τα κρυπτα της καρδιας αυτου φανερα γινεται και ουτως πεσων επι προσωπον προσκυνησει τω θεω απαγγελλων οτι ο θεος οντως εν υμιν εστιν

26τι ουν εστιν αδελφοι οταν συνερχησθε εκαστος υμων ψαλμον εχει διδαχην εχει γλωσσαν εχει αποκαλυψιν εχει ερμηνειαν εχει παντα προς οικοδομην γενεσθω

Tudo o que se faça nas reuniões de adoração devem beneficiar aos adoradores. Este princípio se refere a cada aspecto: canto, predicación e o exercício dos dons espirituais. Aqueles que contribuem no serviço (cantores, pregadores, leitores) devem ser motivados principalmente pelo amor, falando palavras que ajudem a fortalecer a fé de outros crentes.

27ειτε γλωσση τις λαλει κατα δυο η το πλειστον τρεις και ανα μερος και εις διερμηνευετω

1co 14:26

28εαν δε μη η διερμηνευτης σιγατω εν εκκλησια εαυτω δε λαλειτω και τω θεω

29προφηται δε δυο η τρεις λαλειτωσαν και οι αλλοι διακρινετωσαν

30εαν δε αλλω αποκαλυφθη καθημενω ο πρωτος σιγατω

31δυνασθε γαρ καθ ενα παντες προφητευειν ινα παντες μανθανωσιν και παντες παρακαλωνται

32και πνευματα προφητων προφηταις υποτασσεται

33ου γαρ εστιν ακαταστασιας ο θεος αλλ ειρηνης ως εν πασαις ταις εκκλησιαις των αγιων

Na adoração, tudo deve ser feito em harmonia e com ordem. Embora os dons do Espírito Santo se exercitem, não há desculpa para a desordem. Quando há caos, a igreja não permite que Deus obre em favor dos crentes, como quisesse.

34αι γυναικες υμων εν ταις εκκλησιαις σιγατωσαν ου γαρ επιτετραπται αυταις λαλειν αλλ υποτασσεσθαι καθως και ο νομος λεγει

35ει δε τι μαθειν θελουσιν εν οικω τους ιδιους ανδρας επερωτατωσαν αισχρον γαρ εστιν γυναιξιν εν εκκλησια λαλειν

36η αφ υμων ο λογος του θεου εξηλθεν η εις υμας μονους κατηντησεν

37ει τις δοκει προφητης ειναι η πνευματικος επιγινωσκετω α γραφω υμιν οτι του κυριου εισιν εντολαι

38ει δε τις αγνοει αγνοειτω

39ωστε αδελφοι ζηλουτε το προφητευειν και το λαλειν γλωσσαις μη κωλυετε

40παντα ευσχημονως και κατα ταξιν γινεσθω

A adoração é vital para a vida do indivíduo e para a totalidade da igreja. Os serviços em nosso Iglesias devessem ser conduzidos em uma forma ordenada de modo que possamos adorar, ser ensinados e estar preparados para servir a Deus. Aqueles que têm a responsabilidade de planejar a adoração devessem assegurar da ordem e a direção em vez de caos e confusão.